Od Cassandry Jak dortarłam

Zostałam teleportowana do tego dziwnego świata.Znalazłam się w środku jakiegoś lasu.Spojrzałam w górę i zobaczyłam za chmurami wizerunki bogów machających mi na pożegnanie.Odwzajemniłam ten gest uśmiechem choć wcale nie było mi do śmiechu.Owszem,wolałam żyć w jakimś świecie niżeli umierać.Ruszyłam przed siebie.Musiałam najpierw rozeznać teren by stwierdzić z czym mam do czynienia.Musiałam niestety przyznać że było to bardzo dziwne miejsce.Wiszące wyspy,żyzne łąki i czyste strumyki.Dla mnie to była nowość.Zwykle walczyłam w miejscach gorszych nawet od samego Hadesu.Rzadko kiedy znajdowałam się w realnym pięknym świecie.Właśnie mijałam wiszące wyspy.Ogarnęła mnie wielka ciekawość by zobaczyć co tam jest.Wzbiłam się w powietrze lecąc w kierunku najbliższej wyspy.Już miałam lądować kiedy usłyszałam szum skrzydeł ale nie ptasich czy smoczych,to były wilcze skrzydła.Szybko skryłam się wśród koron drzew.Zobaczyłam szybującego w powietrzu brązowego wilka.Wyglądał jakby czegoś szukał.Bałam się że mnie szuka.Przez to wszystko nie zauważyłam że jedno skrzydło wystawało zza liści.Na moje nieszczęście basior to zauważył i natychmiast podleciał.Kiedy był już nisko ja wyleciałam jak strzała.On ruszył za mną.Po raz pierwszy ktoś mógłby konkurować z moją szybkością ale nikt nie mógł dorównać mi zwinnością.Zaczęłam ostro skręcać za drzewami i skałami.Basiorowi trudno było tak zakręcać.Postanowiłam to wykorzystać i zniknąć tuż za następną skałą.Bardzo ostro zakręciłam i wpadłam do ciemnej jaskini,on poleciał prosto.Odetchnęłam z ulgą.Nagle wyczułam że ktoś za mną jest.Odwróciłam się szybko i zobaczyłam tego wilka.Ale jak?Przecież on poleciał tam...i...w ogóle...what?Zaczął się do mnie zbliżać a ja zaczęłam się cofać.W końcu się zatrzymał i powiedział:
-No proszę.Kogo ja tu mam?Czyż to nie Cassandra-przyjaciółka Venus?
-Tak!W rzeczy samej.A ty to pewnie Hitachi.
-Owszem.Słyszałem o tobie.
-Ohh doprawdy?Co takiego o mnie słyszałeś?
-Słyszałem na przykład,że uratowałaś cały świat i za to zapłaciłaś życiem.
-Taa...fajnie.I teraz będziesz to wszystkim rozpowiadał?
-Raczej nie.
-I na to właśnie liczę.
-Skoro tak,w porządku.
-Z tej rozmowy wynika że mamy bardzo odmienne charaktery.
-Wręcz przeciwnie.Ale o tym porozmawiamy później.Słyszałem też że jesteś miła.
-Jestem miła.Po prostu jestem też szczera i nie owijam w bawełnę.Mówię prosto,zwięźle i na temat.
-Miło wiedzieć.Będę pamiętał.Tak wiec jestem wybrańcem Venus i głową rodziny Kuran.
-Zapamiętam.Macie tu jakieś jaskinie lub nory w których mieszkacie?
-Wszystko po kolei.Chodź oprowadzę cię.
-Nie jestem dzieckiem.Potrafię żyć samodzielnie.Nie musisz mnie oprowadzać.
-Ależ muszę.To jest zaczarowane miejsce w którym jest pełno niebezpieczeństw.
-Tak,tak.Może nie słyszałeś,ale jak jeszcze żyłam to wypełniałam niebezpieczne misje walcząc ze złem i już nic nie może mnie zaskoczyć.Zresztą,niezbyt przyjemne są spacery ze mną.Miewam złe nastroje i bywam złośliwa i szczera do bólu.
-Ja tak nie uważam.-spojrzałam na niego spode łba.
-Skoro tak bardzo musisz...tylko zrób to szybko.Nie mam czasu na takie bzdety.
-A niby co masz takiego ważnego do robienia?
-Na przykład treningi i tym podobne.

(Hitachi???)